MÓJ NAJLEPSZY KOLEGA
Nikt nigdy nie wiedział o mnie tyle, ile ten pies.
Gdyby ktoś miał fantazję tak sponiewierać swoich bliskich, jak to się wyśmienicie udało panu Brutusowi, poniżej znajdzie instrukcję.
Zaraz potem przypomniało mi się, jak jeden syn przewrócił się na rowerze, a drugi po nim przejechał. Ze stresu zapomniałam, który po którym
Opowiem wam o traumie. Traumie potężnej, szyderczej, bezczelnej i przede wszystkim: bardzo wysportowanej.
Podczas minionych niedawno świąt głównie jadłam i spałam, a myślenie ograniczyłam do koniecznego minimum: Czy zjeść jeszcze jeden kawałek babki/pasztetu/jajka?
Nic nie jest takie, jakim się wydaje.
Siedzę z synami na ławce w ogródkach działkowych. Są jeszcze tacy mali, że nogi nie dosięgają im do ziemi. Ten widok mnie rozczula.
Geny zobowiązują, więc wesoło poszybowałam nad skrzyżowaniem.
Stałam na schodach ruchomych w metrze zupełnie nieświadoma, że za chwilę mogę zginąć.
